Sekslositeit indertijd

Over seks werd bij ons thuis zeer uitdrukkelijk gezwegen. In die mate en zo benepen en verkrampt dat er onafgebroken meer seks in de lucht hing dan wanneer er volop over gepraat, zelfs gefantaseerd zou worden.

Voortdurend latent aanwezig krioelde het zwoel en onrustig onderhuids. Het hing in de lucht. Altijd. Meer dan in een doordeweekse parenclub in Flanders Fields. Enkel en alleen omdat het niet mocht bestaan. Elk woord in ieder gesprek werd meticuleus gescand op sporen van heimelijk innuendo en dubbele bodems. Automatisch.

Zowat in alles wat je deed, zei of dacht, was er altijd wel iets wat leek te haken aan seks, of althans de gedachte eraan. En hoe meer je het niet wilde, hoe meer het er was.

Altijd.

Overal.

Dat heeft sporen nagelaten op mijn jongenszieltje. En vlekken.