Lux Aeterna

Blij dat ik geen islamiet ben.

Afgezien van een absoluut gebrek aan geloof in deze of gene die de gang van de kosmos, afhankelijk van de intensiteit en frequentie van mijn gebeden, in deze of gene richting stuurt, weet ik zeker dat ik het heel moeilijk zou hebben met alle do’s en don’ts waaraan de gemiddelde mohammedaan zich moet onderwerpen om zijn eeuwigdurende gelukzaligheid, al dan niet in het gezelschap van een menigte frisgewassen maagden, verzekerd te weten.

Een belachelijk lange zin om aan te kondigen dat ik het zo niet in mij heb, dat soort onderwerping en devote toegewijdheid en al.

Ik ben ook geen katholiek. Noch protestant. Noch Evangelist. Noch hindoe of boeddhist of aanhanger van een private sekte of zo. Daar ben ik evengoed erg blij om.

Te truttig. Te dom. Dom vooral. Sowieso niks van het schap religie voor mij. Ik bedank ervoor mijn leven te plooien naar wie dan ook, die de dienst uitmaakt op de berg Olympus. Al meer dan genoeg gedoe, zonder al die shit .

Jaarlijks probeer ik niettemin mijn zielenheil min of meer veilig te stellen via de aankoop van een setje - overigens zeer bruikbare - kleurstiften, aangeboden door de de laatsten der melaatsen. Of ik bestel Een Bakske vol met Stro tijdens een of andere Warme Week. Dat wel. Maar daar blijft het dan ook bij.

Voor de rest gun ik alle schapen op de planeet het genot van een gezellige oude dag en laat ik zo veel mogelijk kelken aan mij voorbijgaan. Dat lukt me door de week behoorlijk aardig -- geen god die mij mist.

En dat is wederzijds.