Alma

Ik slaap altijd met het raam wagenwijd open. Zelfs bij onaardse temperaturen als die van vannacht. Tot min acht, hoorde ik op het nieuws. Gezond wel. Geen kiem of bacterie overleeft in mijn slaapkamer.

Ik werd wakker met een koude neus en cultuur op mijn wekkerradio. Alma Mahler is een bijzonder interessante vrouw om mee wakker te worden. Een bedenking van wel meer mannen, zo bleek. Alma had het dan ook aangelegd met zowat de hele beau monde van de mannelijke kunstbedrijvers die haar era bevolkten. Gustav Klimt, Oskar Kokoshka, Walter Gropius, Alexander von Zemlinsky, Franz Werfel —en Gustav Mahler dus, zij het misschien niet in die volgorde en zeker ook niet altijd zuiver sequentieel.

En dat zijn nog maar degenen die gekend zijn, die de geschiedenis heeft opgepikt. Of waarvan ze überhaupt iets wisten; die Alma was ook niet achterlijk. Dat laatste dacht ik er zelf bij. Annelies Verbeke heeft er ooit een theaterstuk over geschreven.

Ik beeldde me in hoe Gustav op een koude nacht, met zijn hoofd vol donkere gedachten over dode kinderen, in het echtelijke bed op haar wachtte terwijl zij lag te rampetampen met Oskar.

Ik sympathiseer met Gustav.